De Goldbergvariaties

In De Goldbergvariaties koppelt Philip Kennicott het beheersen van een muziekstuk aan het kennen van een mens. Als zijn moeder op haar sterfbed ligt, luistert Kennicott obsessief naar de muziek van Johann Sebastian Bach. In het uur van haar dood lijkt dit de enige muziek die niet triviaal is, muziek bovendien die hem helpt de nabijheid van de dood te ondergaan en zich ermee te verzoenen. Na haar overlijden zoekt Kennicott troost in Bachs Goldbergvariaties, een van de meest fascinerende en veeleisende muziekstukken ooit geschreven. Terwijl hij zijn best doet de Goldbergvariaties te spelen, leert hij zichzelf beter kennen en zijn moeilijke, gecompliceerde jeugd onder ogen te zien. Hij weet de schoonheid van de melodieën, de harmonieën van Bachs klaviermeesterwerk over te brengen, maar ook de vaak frustrerende uitdagingen van dit muziekstuk. Tijdens het verkennen van Bachs compositie roept Kennicott twee vragen op die steeds meer met elkaar verbonden worden, als een contrapuntische passage uit een van de variaties zelf: wat betekent het om een muziekstuk te kennen? Wat betekent het om een ander mens te kennen?