Ik ga naar buiten om de tuin te zien

Ik ga naar buiten om de tuin te zien als een zestienjarige studente een gedichtencyclus over de verdrijving uit het paradijs zo begint, weet Clovis E. van Wijk: hier gebeurt iets bijzonders. De ervaren poëziedocent aan het gerenommeerde Monknash College in Wales ziet in de volwassen gedichten van de jonge Evi Aarens vormbewustzijn, kennis van de Bijbel en oude geschiedenis, maar ook een strijdbaar feminisme. Helaas duiden sommige studenten Van Wijks passie voor de poëzie eerder als een ongepaste affectie voor zijn begaafde studente. Maar Aarens is haar mentor juist dankbaar en heeft weinig interesse in de wilde feesten van haar medestudenten. Terwijl zij een rockversie van Purcells King Arthur repeteren, bestudeert zij liever de eeuwenoude basalten fantasiebeesten in de hangende tuinen van Monknash College bij de zee. Van Wijks campusroman biedt de lezer een spannend verhaal over een klassenstrijd onder geprivilegieerde scholieren. En het is een portret van een eigenwijze, maar ook erg grappige studente die langzaam uit haar schulp kruipt. Het manuscript van Evi Aarens draagt niet voor niets de titel Disoriëntaties.